jo'ya da bir tepki vardı. benim fikrim tepkinin nedenlerinin haklı, uygulanış biçiminin yanlış olduğu. taraftar, üzerinde galatasaray forması olan hiçbir futbolcuyu yuhlamamalı. guiza ağladığında fenerbahçe taraftarını eleştirenlerle aynı insanlar top jo'ya yaklaşınca gözleri dönenler. derbinin son 30 dakikası kendi stadında fenerbahçe taraftarını dinleyenler de aynı kişiler. aşkları gerçekten renklere olan adam, 2-3 maç puan kaybedince kaptanını yuhlamaz. jo'yu havalanında karşılarken rahibe mi sanıyordunuz? alemci futbolcu istemiyorsanız baros da gidiyor

numaralı ilk defa beğenimi kazandı ve diğer tribünlere tepki gösterdi. benim de bulunduğum yeni elit kapalı altdan da cılız da olsa destek geldi. umuyorum aslantepe'de bu gerçek 'gerçek galatasaray'lı' azınlık çoğunluk olacak. yeni azınlığın saçmalıklarını, küfürlerini bastırabilecek ama maçı da sinema izler gibi izlemeyecek. hakemi, rakip oyuncuyu baskı altına alacak. arda da televizyon'dan izleyecek benim bu hayal dünyamı.

galatasaray'ın hala şampiyon olacağına inananlar varmış. önce 7'de 7 diyorlardı şimdi 5'e indiler. galatasaray sezonun ilk yarısı en çok fenerbahçe ve bursa maçlarında çaresizdi. fener maçında gördük ki değişen bir şey yok. bursa'dan puan almamızı zor görüyorum.

bursa dışındaki maçlarda ihtiyacımız olan şey cevat güler zamanındaki istek, motivasyon. bunun için, futbolcuların sevdiği bir teknik direktör (bi tanesi golden sonra rijkaard'a koşmadı gerets gibi), taraftarın ıslıklamadığı bir kaptan, kaleci ve santrafor lazım. keita'yı gaza getirecek taraftar desteğini saymıyorum.

ha ne olur. rijkaard bursa maçı hariç tek defansif savunmaya devam eder. arda gaza gelir takımı toparlar, baros golleri çakar, aykut devleşir, şampiyon oluruz. ihtimali yok değil. ama o gün eski açıktaki gerizekalılar sevimeyecekler, aşkları renklere onların. takımı şampiyon yapan sizlere.

şüphesiz ki bütün bu olacakları izlemek zevkli olacak.

hadi bakalım.