* insanları değerlendirmek için seçtiğim yeni yöntem, bilgisayarda müzik dinledikleri programa dayalı. mesela windows media player'dan müzik dinleyen insanlardan uzak durmaya çalışıyorum. çok sıkıcı bir hayatları vardır diye tahmin ediyorum. kendilerine sunulanla yetinip çok şey kaçırıyorlar.

winamp kullananlara mesela hemen kanım ısınır. ilk winamp vardı çünkü. vefalı olur winampçılar. ama mesela winamp kullanan kıza karşı yavaş ilerleyeceksin, alıştırmayacaksın kendini yoksa ilerde sorun çıkarırlar.

itunes var sonra. her apple ürünü gibi nefret ederim. senede en fzla 2 defa, ipod'u güncellemek için zorunluluktan  kullanırım. işim bitince silerim bilgisayardan. itunes'dan müzik dinleyen insana dost diyorsam demek ki baya hatırı vardır. şu an üstüne oynuyorum evet. yat uyu yarın işe gitcen.

şampiyonu sona sakladım tabi. çoğunuz duymamışsınızdır ama foobar2000 diye bir program var. üstüne tanımıyorum. kullanması zor, fantastik özellikleri var, şekilli falan bayılıyorum. o yüzden gördüğüm ilk foobar kullanan kızla evlenicem.



* amsterdam'ın ünlü barmeni skip meğer excalibur diye bir bara geçmiş. beni hatırlamadı yavşak, ama hala dünyanın en iyi barmeni. adı da s harfiyle başlıyor tabii ki.

* dışarı çıktığım insanların efektif eğlenebilmesi için, grubun çılgınlık seviyesini benim ayarlamam gerekiyor. hayatta en iyi yaptığım işlerden biri bu, o yüzden baya egoistim bu konuda. ortalama çılgınlık seviyesi, kendi normlarıma yakın olursa herkes evine mutlu dönmüş oluyor. benden çılgın biri varsa onu toparlamak zor olur genelde. bi anda mutular mesela. istanbul'da başlayan akşam bursa'da biter. gerek yok böyle şeylere.

bi kere sıçtım bu alanda, otelin anahtarını kaybettim. ama şimdi de anlatması zevkli bi hikaye oldu işte. çok iyiyim ağbi bu konuda. artık bi de belli etmeden yapıyorum mesela. eleman sanıyo ki grubun çılgınlık lideri kendisi. halbuki sırf ben izin verdiğim için öyle. bilmiyor ki her hareketini izliyorum, gerekirse hemen müdahale edicem. o da böyle kendini önemli hissederek dönüyo işte evine.

bu konudaki zirvem de flower man'dir. gecenin bi saati, herkes "gitme abi o adamın yanına manyak mısın?" derken, benim eşsiz çılgınlık ayarlama yeteneğim sayesinde flower man ile tanıştık. blablabli blablabla isim şaheseri benim sayemde dinledik.

videosu duruyo mu bunun? bazen canım sıkılınca, geçen yaz aldığın notları açıp anılarımıza seyahat ediyorum biliyor musun aycan? coldplayde sağa sola yüzbinleri oynatan aycan. abbriğkot.

abi bir de götümüzü kurtardığım zamanlar var ama onların değeri bilinmiyor. mit gibiyim. sadece başarısızlıklarım haber oluyor. "son iki shot daha mı atsak?" dediğinde hayır eve gidiyoruz diye karşılık verince, belki de hayatını kurtardım. nereden bileceksin?



* mahkeme ressamı olmak isterdim.

* neyse ben kaybedenler kulubünü izliyorum.

* bak mesela şu algıda seçicilik ya da bilinçaltı falan mı yoksa tesadüf mü? bu hafta, bana kaybedenler kulubünü ve audiogalaxy'i öğreten abinin evleneceğini öğrendim annemden. sonra adsız da kaybedenler kulubü dedi. bu postta hem kaybedenler kulubü, hem audiogalaxy olmuş oldu. sırf bana mı garip geliyo böyle şeyler. neyse.



haftanın itirafı: bir dönem emre aydın dinliyordum. üstüne türkçe dersinde adamın yazdığı şiiri incelemiştim. güzeldi gerçi o. şarkılar kötüymüş. ok şiirler de kötüymüş. in my defans lisedeydim. olur o kadar.